Joan Baez - Gracias a la vida

Live at Festival des Vieilles Charrues, Carhaix, Bretagne, FRANCE, 2000.

This is one of Joan Baez's classics, although it's a cover of a song written by a Chilean folk singer and visual artist: Violeta Parra, who committed suicide in 1967. Her song "Gracias a la vida", composed one year before her death, is one of the most covered latin american songs.

IF YOU LIKE JOAN BAEZ'S MUSIC, PLEASE BUY IT :)

Gracias a la Vida que me ha dado tanto
me dio dos luceros que cuando los abro
perfecto distingo lo negro del blanco
y en el alto cielo su fondo estrellado
y en las multitudes el hombre que yo amo.

Gracias a la vida, que me ha dado tanto
me ha dado el oido que en todo su ancho
graba noche y dia grillos y canarios
martillos, turbinas, ladridos, chubascos
y la voz tan tierna de mi bien amado.

Gracias a la Vida que me ha dado tanto
me ha dado el sonido y el abedecedario
con él las palabras que pienso y declaro
madre amigo hermano y luz alumbrando,
la ruta del alma del que estoy amando.

Gracias a la Vida que me ha dado tanto
me ha dado la marcha de mis pies cansados
con ellos anduve ciudades y charcos,
playas y desiertos montañas y llanos
y la casa tuya, tu calle y tu patio.

Gracias a la Vida que me ha dado tanto
me dio el corazón que agita su marco
cuando miro el fruto del cerebro humano,
cuando miro el bueno tan lejos del malo,
cuando miro el fondo de tus ojos claros.

Gracias a la Vida que me ha dado tanto
me ha dado la risa y me ha dado el llanto,
así yo distingo dicha de quebranto
los dos materiales que forman mi canto
y el canto de ustedes que es el mismo canto
y el canto de todos que es mi propio canto.


TRANSLATION (source: www.williammorin.com)

Thank you to life, which has given me so much
It gave me two beams of light, that when opened
Can perfectly distinguish black from white
And in the sky above, her starry backdrop
And from within the multitude
The one that I love

Thank you to life, which has given me so much
It gave me an ear that, in all of its width
Records— night and day—crickets and canaries
Hammers and turbines and bricks and storms
And the tender voice of my beloved

Thank you to life, which has given me so much
It gave me sound and the alphabet
With them the words that I think and declare
Mother, Friend, Brother and the light shining
The route of the soul from which comes love

Thank you to life, which has given me so much
It gave me the ability to walk with my tired feet
With them I have traversed cities and puddles
Valleys and deserts, mountains and plains
And your house, your street and your patio

Thank you to life, which has given me so much
It gave me a heart, that causes my frame to shudder
When I see the fruit of the human brain
When I see good so far from bad
When I see within the clarity of your eyes

Thank you to life, which has given me so muc
It gave me laughter and it gave me longing
With them I distinguish happiness and pain
The two materials from which my songs are formed
And your song, as well, which is the same song
And everyones song, which is my very song

Η σβούρα χώρος αλληλεγγύης

Αν η αλληλεγγύη αποτελεί σταθερά θεμελιώδες συστατικό στοιχείο για κάθε συλλογικότητα που θεωρεί την ύπαρξή της σαν κομμάτι ενός συνολικότερου κινήματος, στις μέρες μας εκτοξεύεται σαν το σημαντικότερο χαρακτηριστικό που διέπει την κινηματική συμπεριφορά. Από τη συμπεριφορά μας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων και την αρωγή μας απέναντι σ’ αυτούς που συλλαμβάνονται, μέχρι τη λειτουργία των κοινωνικών ιατρείων και των συσσιτίων η αλληλεγγύη αναδεικνύεται ως ο αντίποδας στην επιχειρούμενη συνειδητή προσπάθεια αποσάθρωσης του κοινωνικού ιστού. Είναι, σήμερα περισσότερο από ποτέ, το κύριο στοιχείο που συντελεί στην οικοδόμηση ενός συλλογικού κοινωνικού υποκειμένου.

Η Σβούρα έχει υιοθετήσει αυτή τη θέση και επιδιώκει να αναγάγει τον χώρο της και σε χώρο αλληλεγγύης. Και βέβαια δεν αναφερόμαστε για την αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της ή προς τα μέλη της, αλλά απέναντι σε πρωτοβουλίες για την υποστήριξη κοινωνικών ομάδων που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα επιβίωσης απέναντι σε συλλογικότητες, μικρέςήμεγάλες, που μέσα από την αυτοοργάνωση δίνουν τη δική τους μάχη για να υπερασπιστούν μια αξιοπρεπή ζωή απέναντι σε κινήματα πουοραματίζονται και πραγματώνουν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους έναν τρόπο ζωής όπου η αυτοοργάνωση, η άμεση δημοκρατία, η συναίνεση, έχουν τον καθοριστικό ρόλο.

Έτσι στο πλαίσιο αυτό, σήμερα μπορείτε να βρείτε στη Σβούρα:

 -   Μπλουζάκια και αφίσες που είναι εμπνευσμένα από το ζαπατίστικο κίνημα και τα έσοδα προορίζονται για την ενίσχυση των εξεγερμένων ιθαγενικών κοινοτήτων της Τσιάπας.

-   Απορρυπαντικά που παράγουν οι εργαζόμενοι του κατειλημμένου εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ, στη Θεσσαλονίκη.

-   Σαπούνια τα οποία δάσκαλοι και γονείς μαθητών του 13ου  δημοτικών σχολείων Κερατσινίου παρασκευάζουν από αγνά υλικά και μέσω της πώλησης των οποίων ενισχύεται η διατροφή σε 50 περίπου οικογένειες μαθητών των σχολείων αυτών.

-   Τσάντες που η ομάδα του «Σκώρου» κατασκευάζει από υλικά που συγκεντρώνει στο μαγαζί της και από την πώλησή τους ενισχύεται η δυνατότητα να κρατήσει ανοιχτό τον χώρο αχρήματης ανταλλαγής πραγμάτων που διατηρεί.

2 / 7

afisa3web.jpg

Κατηγορία: σβούρα | χώρος αλληλεγγύης

ΤΟΥΤ' ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΟΥ΄ΡΘΑΝ ΤΩΡΑ, 1928, Γ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Ηχογραφήθηκε στη Ν. Υόρκη το 1928. Ερμηνεύει ο Γιαννάκης Ιωαννίδης, μπουζούκι παίζει ο Μανώλης Καραπιπέρης ("Μάνιω, μπουζουξή"). Και οι δύο κατάγονταν από τη Σάμο. Ζεϊμπέκικο. ΠΕΡΙΦΗΜΟ.

Η ψείρα βγήκε στο γιακά.

Η ψείρα έχει βγει στο γιακά. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω κρύβεται μια προστυχιά, μια λαμογιά. Όσο πιο δυσώδης είναι η εκάστοτε υπόθεση, τόσο πιο βαθιά το πολιτικό κατεστημένο είναι βουτηγμένο σ’ αυτήν.

Ουδείς, πλέον, εκπλήσσεται: Τσοχατζόπουλοι, Μαντέληδες, Τσουκάτοι, «αναψυκτήρια», «κότερα», χρηματιστηριακές φούσκες, δομημένα ομόλογα, Βαβύληδες, Βατοπέδια, Τομπούλογλου, υποβρύχια που γέρνουν, γερμανικές εταιρείες που «λαδώνουν» κατά το δοκούν, εξοπλιστικά, «λίστες Λαγκάρντ», λεηλασία του δημόσιου χρήματος.
Ένα απίστευτο φαγοπότι. Σε ένα διαρκές «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του». Που εξελίσσεται πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού. Κι όμως κάθε φορά που η μπόχα ξεχειλίζει δεν χάνουν ευκαιρία να δώσουν το παρών κι εκείνοι οι πρόθυμοι κλόουν, οι έτοιμοι να υποδυθούν ότι... «πέφτουν από τα σύννεφα».
Τι υποκρισία! Αλήθεια, δεν τους έχει ενημερώσει κανείς ότι ζουν στη χώρα που η κυβέρνηση έκανε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη «Ζήμενς»; Εξωδικαστικό συμβιβασμό σύμφωνα με τον οποίο η «Ζήμενς έχει αναλάβει να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα υπέρ της... διαφάνειας. Η «Ζήμενς»! Ώρα είναι να βάλουν και καμιά ΜΚΟ... ναρκαλιευτών για να «ελέγξει» τις ΜΚΟ...
Λέξεις καθημερινής χρήσης και έννοιες αειθαλείς: «Λάδωμα», μίζα, ρουσφέτι. διαφθορά, διαπλοκή, ο «γνωστός», η αδιαφάνεια, η συναλλαγή, η κομπίνα, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η αξιοποίηση της πολιτικής εξουσίας ως εφαλτήριο ατομικού πλουτισμού.
Αλλά: Όλα αυτά είναι «φυσικά φαινόμενα»; Αν ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί τους οι ...μετεωρολόγοι. Όλα αυτά είναι προϊόν της «κακής ανθρώπινης φύσης»; Τότε δεν θα ζητούσαμε τα ρέστα από την πολιτική εξουσία, μα από τους ψυχολόγους, άντε και από μερικούς ...ψυχιάτρους.
Προφανώς η σαπίλα που μας περιβάλει συνιστά ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα. Που μετά από τόσες απόπειρες... κάθαρσης, η βρωμιά της αποδεικνύεται απείρως ανθεκτικότερη από όλες μαζί τις διακηρύξεις περί «εξυγίανσης». Που οφείλεται, επομένως, αυτή η διαχρονικότητα του προβλήματος αν όχι στο γεγονός ότι η ρίζα του προβλήματος (άρα και της λύσης του) ξεκινάει από τα σπάργανα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του, της λειτουργίας του;
Ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς – ό,τι κι αν λένε οι «αντιδογματικοί» και «ανοιχτόμυαλοι» εξορκιστές τέτοιων αναλύσεων - έχει ένα βασικό προστάτη, τροφοδότη, «νονό»: Είναι η ταξική διάρθρωση του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς». Εκεί γεννιέται και αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς. Μιας και, τελικά, η πολιτική διαφθορά, η πολιτική της διαφθοράς, και η διαφθορά της πολιτικής, δεν αποτελούν παρά έκφραση (και αποτέλεσμα) της καταχρηστικής άσκησης εξουσίας εκ μέρους του ισχυρού εις βάρος του αδύναμου.
Θεμέλιος λίθος αυτού του συστήματος, που οι διαχειριστές του έχουν καθίσει πάνω στο σβέρκο της κοινωνίας, είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Από κει ξεκινάνε όλα τα υπόλοιπα, τα απόβλητα, τα παράγωγα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», το «δούναι και λαβείν», το «κλέψε για να έχεις», ο «μπάρμπας στην Κορώνη», το «μέσο», οι «άκρες» στους «υψηλά ιστάμενους». Αυτά είναι τα «δόγματα» της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας του συστήματός τους.
Στο διεφθαρμένο τους σύστημα δεν έπαψε ποτέ «το ψάρι (να) βρωμάει από το κεφάλι». Αλλά φυσικά, όσο πιο διεφθαρμένος είσαι, τόσο περισσότερο έχεις ανάγκη για «συνενόχους» και «συνυπεύθυνους». Όσο περισσότερο αφήνεις νηστικούς τους πολλούς, τόσο περισσότερο διατείνεσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»...
Ως εκ τούτου προσπαθείς να «λαδώνεις» το σύστημα μέχρι το τελευταίο του γρανάζι και να «νομιμοποιήσεις» την αθλιότητά σου με την κλασική συνταγή: Διαχέοντας σε όλη την κοινωνία το φαινόμενο της διαφθοράς. Ταξικά πάντα: Στα «ανώτερα κλιμάκια», η διαφθορά (όταν δεν είναι θεσμοθετημένη με νόμους και χοτζέτια) εμφανίζεται με μαύρες συναλλαγές κάτω από τραπέζια στρωμένα με χαβιάρια. Στο επίπεδο του «κοσμάκη» εκδηλώνεται με το «φακελάκι».



Δεδομένου ότι η διαφθορά δεν μπορεί να κρυφτεί οι εναλλασσόμενοι στον κυβερνητικό θώκο ήταν ανέκαθεν αναγκασμένοι να την ομολογούν, αλλά, ταυτόχρονα, να αγκομαχούν να την ερμηνεύσουν με βολικό, για την ιδεολογία, την κοσμοθεωρία και, εν τέλει, το πολιτικό τους σύστημα, τρόπο: Δε φταίει το κοινωνικο-πολιτικό μας σύστημα, λένε. Φταίει η «αδυναμία» του κράτους, η κομματοκρατία, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί...
Πέραν του ότι όλα τα παραπάνω είναι πλευρές εκείνου ακριβώς που προσπαθούν να αθωώσουν, δηλαδή, του κοινωνικο-πολιτικού τους συστήματος, είναι και αστείο να καμώνονται ότι μέρος της «δουλειάς» τους είναι η πάταξη της διαφθοράς. Η «δουλειά» τους είναι άλλη:

* Να δίνουν «θαλασσοδάνεια» στους κεφαλαιοκράτες.
* Να ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία.
* Να κάνουν πλάτες στη φοροδιαφυγή και στην αισχροκέρδεια.
* Να τάζουν διορισμούς σε «ωφελούμενους» των 300 ευρώ!
* Να «μοιράζουν» έργα.
* Να κατανέμουν την «πίτα».
* Να κάνουν «κολεγιές» με τους ισχυρούς και να διαμορφώνουν, αντικειμενικά, το εύφορο έδαφος για τα κάθε λογής «μπουμπούκια» και «λαμόγια».

Έτσι «δουλεύει» το σύστημα. Ανεξαρτήτως ποιος ταγός το υπηρετεί, ανεξάρτητα ποιο κόμμα το διαχειρίζεται. Κι όταν, από καιρό σε καιρό, μέσα στο «γενικό χαμό» σπάσει κανένα απόστημα, αρχίζει το πανηγύρι! Με εναλλασσόμενους ρόλους:

Όταν κυβερνούσαν οι Βένετοι ήταν οι Πράσινοι που τους κατήγγειλαν για τις «ακαθαρσίες». Κι όταν κυβερνούσαν οι Πράσινοι ήταν οι Βένετοι που το έπαιζαν «τιμωροί» και «εισαγγελείς». Τώρα που κυβερνάνε μαζί, μαζί αλληλοκαταγγέλλονται, αλλά και μαζί τα κουκουλώνουν για να παραστήσουν τους«αδιάφθορους»!

Το έργο παίζεται συνήθως προεκλογικά και κρατάει από μερικές βδομάδες μέχρι μερικούς μήνες. Κατά τη διάρκειά του, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην παράσταση, διώκτες και διωκόμενοι, κυβερνώντες και πρώην κυβερνώντες, εργολάβοι της αρπαγής και «παπαγαλάκια», ευυπόληπτοι ταγοί και «αρπαχτικά», εμφανίζονται να δηλώνουν: «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»!


Βέβαια, το μόνο μαχαίρι που βλέπει ο λαός είναι εκείνο της ρήσης που λέει: «Όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι»! Επομένως, το θέμα (που δεν μπορεί να παραπέμπεται στην «Δευτέρα Παρουσία») είναι να αλλάξει χέρια το «μαχαίρι». Τουτέστιν: η εξουσία. Κι από την ιδιοκτησία των σφετεριστών, το «μαχαίρι», η εξουσία, να περάσει στα χέρια του λαού. Ενός λαού προδομένου, λεηλατημένου, πτωχευμένου, που βλέπει – οι σφετεριστές και οι κολαούζοι τους - να του ρημάζουν τον «κήπο» που με ιδρώτα και αίμα καλλιεργεί.

Να αλλάξει χέρια το «μαχαίρι»! Τι πιο ηθικό από αυτό! Γιατί, τελικά, η ηθική στην πολιτική δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ μέγεθος ανεξάρτητο από την πολιτική ηθική που το βασικό προσδιοριστικό της στοιχείο είναι τούτο: Το είδος των συμφερόντων που η εκάστοτε πολιτική υπηρετεί. Άλλη ηθική παράγεται από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού κι άλλη ηθική από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων που κάθονται πάνω στο σβέρκο του λαού.

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ  , Δευτέρα, 24 Φεβρουαρίου 2014 | 12:20 μ.μ.
Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος - enikos.gr